Ideą powołania do życia Izby Tradycji w Lasochowie było stworzenie miejsca, w którym można byłoby zaprezentować realia życia dwóch odmiennych światów – ziemiańskiego i włościańskiego, które, choć odległe tak pod względem warunków życia jak i mentalności, były przecież ze sobą ściśle powiązane.

Lasochów wydaje się miejscem idealnym do zorganizowania takiej eks­po­zy­cji. Zachował się tutaj nie tylko dwór z XVIII stulecia i przepiękny, roz­le­gły park ze wspa­nia­łym starodrzewem i nietypowym układem wodnym, ale także po­zos­ta­ło­ści folwarcznych zabudowań, będących onegdaj miej­scem pracy oko­li­cznych mieszkańców: odrestaurowana lodownia, za­byt­ko­wa gorzelnia (przekształcona w 1943 roku na magazyn), odremontowana XIX-wieczna stodoła, wreszcie budynek wzniesionej w XIX wieku stajni dworskiej, który zaadaptowano i zmo­der­ni­zo­wa­no przy współ­fi­nan­so­wa­niu ze środków Unii Europejskiej na potrzeby umiesz­czonych tu zbiorów. Te zastane, oryginalne elementy otoczenia, którym przy­wró­cono dawną świetność, stanowią szczególną oprawę dla stworzonej tu wystawy i jednocześnie świadectwo wagi powiązań między dworem, folwarkiem i wsią.

Muzeum ma charakter prywatny i siłą rzeczy nie może się równać pod względem liczebności czy różnorodności eksponatów z placówkami państwowymi, takimi jak choćby Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni. Nasza koncepcja jest jednak nieco odmienna. Nie jest naszym zamiarem stwo­rze­nie kolejnego skansenu pełnego mil­czących przedmiotów, przeciwnie, chcemy, aby gromadzone przez nas zbiory były pretekstem do snucia opowieści o tym, jak to „drzewiej bywało”. La­so­chow­ska Izba Tradycji jest miejscem, w którym o rzeczach się opowiada, a nie jedynie pokazuje. Miejscem, gdzie siłą wyobraźni można przy­wró­cić czas, który nie­od­wo­łalnie przeminął.

Ta sama idea przyświeca stworzeniu tej strony: pragniemy, by była ona miejscem w wirtualnej przestrzeni, w którym można byłoby się dowiedzieć, jak rzeczywiście żyło się na przełomie XIX i XX wieku w chłopskiej chałupie i w ziemiańskim dworze – bo przecież owo dawne życie bywa niejednokrotnie idealizowane, a nawet mitologizowane. Chcemy zaprezentować tutaj warsztat pracy wiejskich rzemieślników, ukazać wnętrza ziemiańskich i wiejskich domostw, przedstawić czytelnikowi powszedni dzień ich mieszkańców oraz ich codzienny i odświętny ubiór, opisać czym różniło się dzieciństwo ziemiańskich i chłopskich dzieci...

Układ prezentowanej tu strony internetowej w dużej mierze pokrywa się z działami, jakie uwzględnione zostały w ramach Izby Tradycji. Nieustannie uzupełniamy i wzbogacamy liczną kolekcję eksponatów, które można oglądać w ramach szeregu tematycznie uporządkowanych sekcji jak: życie codzienne we dworze na przełomie XIX i XX w.; rozrywki ziemiańskie; polowanie – szlachecka namiętność; kuchnia dworska; XIX-wieczna medycyna: lekarze i zielarze; tradycje rybackie; warsztat kowala; uprawa roli; zboże – od żniw po wypiek chleba; obróbka skóry: rymarstwo i szewstwo; obróbka drewna: stolarstwo, bednarstwo i ciesielstwo; tkactwo – wrzeciona, kołowrotki, krosna. W jednym z pomieszczeń zrekonstruowana została izba chłopska z piecem chlebowym i oryginalnym wyposażeniem z epoki.

Każdego, kto zechce nas odwiedzić, zachęcamy do penetracji najbliższych okolic: większych i mniejszych miejscowości położonych w niedużej odległości od Lasochowa, wartych poznania perełek ziemi świętokrzyskiej. Szczególnie gorąco zaś namawiamy do ruszenia w trasę otwartym przy naszym udziale przez świętokrzyski odział PTTK szlakiem pieszym prowadzącym z Żarczyc Dużych, gdzie urodził się Stanisław Konarski, przez Lasochów (należący onegdaj do Krzysztofa Pieniążka herbu Odrowąż [1553 – 1619; pisarza, hodowcy koni i dworzanina Zygmunta III Wazy], a w 1819 roku będący miejscem narodzin Wincentego Żeromskiego, ojca pisarza Stefana Żeromskiego), aż do dworu Mikołaja Reja w Nagłowicach. Szczegóły znaleźć można na stronie poświęconej okolicom Lasochowa.

Czytelnika, który zapragnie nas odwiedzić, prosimy o uprzedni kontakt mailowy:

Zachęcamy też do skontaktowania się z nami każdego, kto jest w posiadaniu interesującego przedmiotu z epoki i widzi w lasochowskiej Izbie Tradycji godne dla niego miejsce.